تجربه ای از کلاس تئاتر

از آنجا که ممکن است، آموزش های مستقیم برای کودک و نوجوان خوشایند نباشد، باید به سمت روش های غیر مستقیم برویم.
آموزش های غیر مستقیمی که از طریق هنر به کودک و نوجوان ارائه می شود، تاثیرات ماندگاری بر ذهن و زندگی آنها می گذارد. این تاثیرات، چند برابر می شود، آنگاه که کودک و نوجوان، خود در آن هنر ایفای نقش می کند.
تئاتر یک کار هنری است، که بازیگر آن علاوه بر یادگیری مضامین اخلاقی و اجتماعیِ نهفته در متن نمایشنامه، در مهارت های کلامی، شنیداری، حافظه ای، استفاده از زبان بدن، همکاری با دیگران، اعتماد به نفس و عزت نفس رشد می کند. و چون اجرای آن نیاز به تمرین و ممارست دارد، اوقات فراغت کودکان و نوجوانان را در یک مسیر درست به جریان می اندازد.
قرار بود کلاس ساعت ۹:۳۰ شروع شود، اما بچه ها از ساعت ۸ در حسینه جمع شده بودند تا نمایشنامه های خود را که از دوهفته پیش تا کنون با کمک مسئول تئاتر روستا، تمرین کرده بودند، برای آخرین بار تمرین کنند.
مربی تئاتر، کلاس را با خواندن یک شعر شروع کرد، سپس از بچه ها خواست که تئاتر خود را اجرا کنند. قالب نمایشنامه طنز بود، و ماجرای فروشنده ی دوره گردی که از قضا در یک مسابقه بیست سئوالی شرکت می کند را حکایت می کرد. بچه ها تمامی دیالوگ ها را حفظ کرده بودند، اعتماد به نفس و تسلط آنها در نقش های خود و هماهنگی بین نقش ها، آن هم برای کسانی که اولین بار بود که در تئاتر نقش ایفا می کنند و هریک یازده دوازده سال بیشتر سن نداشتند ، همه ی ما را شگفت زده کرد…
در ادامه مربی تئاتر نقاط قوت و ضعف بچه ها را در نمایش برشمرد و برای ارتقاء و اصلاح آن توضیحاتی داد، پس از آن به گفتن نکاتی در باره ی فن بیان در نمایش پرداخت. در نهایت قرار شد نمایشنامه ای در اختیار بچه ها قرار بگیرد تا آن را تمرین و برای اجرای آن در جلسه ی بعد آماده شوند .