کارگاه آموزش حقوق شهروندی دانشکده فنی حکیم عباس دارابی

در ادامه ی کارگاه های حقوق شهروندی در دانشکده حکیم عباس دارابی، دانشجویان، مشارکت بیشتری در مباحث داشتند؛ همچنین دقت آن ها در گوش دادن به نظریات هم و تحملشان در شنیدن نظر مخالف، تقویت شده بود. علاوه بر آن شاهد آن بودیم که دانشجویان برای دفاع از نظریات خود، استدلال های قوی تری می آوردند.
در کارگاه سوم حقوق شهروندی دانشکده حکیم عباس دارابی، سر فصل «آزادی اندیشه و بیان» مطرح و مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت.

در ابتدا دانشجویان با پرسش «اندیشه چیست؟» مواجه شدند.

در پاسخ به این سؤال، دانشجویی گفت: «اندیشه، تفکری است که برای انجام کاری داریم». دیگری گفت: « اندیشه، ایده و نوع انتخاب ما در موقعیت های مختلف است». یکی دیگر از دانشجویان گفت:« اندیشه می تواند، هدف و راه باشد». هر دانشجو بعد از تعریف خود از اندیشه توضیحات تکمیلی ارائه می داد و دیگران که مخالف یا موافق این تعریف ها بودند، دلایل مخالفت و موافقت خودشان را با تعریف های ارائه شده اعلام می کردند.
سپس این سؤال مطرح شد که «آزادی اندیشه چیست؟»
نتیجه ای که بعد از مطرح کردن این سؤال از گفتگو ها به دست آمد، این بود: «اگر بدون ترس از طرد شدن، مانیتور شدن و محدود شدن بیندیشیم، می توان گفت که در اندیشه آزادیم».

آنگاه دانشجویی در پاسخ به این سؤال: « چه چیزی باعث به وجود آمدن اندیشه می شود؟» گفت:« برخورد ها، تعاملات، گفتگو ها و رویداد ها، عامل ایجاد پرسش و پرسش به وجود آورنده ی اندیشه است». پاسخ وی در همه ی ما شگفتی آفرید.

در پاسخ به سؤال «اندیشه چه طور ظاهر می شود؟» نظر جمعی دانشجویان، این بود: « اندیشه با بیان کردن، نوشتن، تلاش کردن برای عملی کردن آن و…» ظاهر می شود. از اینجا بود که برای همه، مشخص شد که آزادی اندیشه و بیان، مکمل یکدیگر هستند و نمی توان گفت که در یک جامعه آزادی اندیشه، داریم ولی آزادی بیان نداریم.
سؤال پایانی این فصل این بود : « آیا می توان هر آنچه را که می اندیشیم، بیان کنیم؟»
در پاسخ به این سؤال، دانشجویی گفت: «توهین به مقدسات، دین، افراد و گروه ها به هر روشی از دیدگاه اخلاقی، درست نیست…»
در تکمیل این پاسخ، مدرس کارگاه افزود: «نشر اکاذیب(گفتن حرفی که از عهده ی اثبات آن بر نیایی) و توهین به مقامات کشوری(امام، رهبری، روسای قوای سه گانه) از ممنوعیت های بیان در جمهوری اسلامی است».

« حق مالکیت و اشتغال، حق تامین اجتماعی و رفاه، حق برخورداری فرهنگی» سه فصل دیگر بود که در کارگاه بعد مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
در بررسی فصول «حق مالکیت و اشتغال و حق تامین اجتماعی و رفاه» دانشجویان با اصولی از قانون اساسی آشنا شدند که در آن تصریح شده، دولت موظف است که مالکیت افراد را به رسمیت بشناسد و هر فردی در انتخاب مشاغلی که مخالف اسلام، مصالح عمومی و حقوق دیگران نیست، آزاد است. همچنین دولت موظف است که شرایط رفاه و تامین اجتماعی را برای همگان فراهم کند.

در بررسی فصل «حق برخورداری فرهنگی» گفتگو های خوبی اتفاق افتاد.
در پاسخ به سؤال «فرهنگ چیست؟» دانشجویی گفت: «به باور ها، آداب و رسوم و عقاید یک جامعه، فرهنگ آن جامعه می گویند».
در ادامه، این سؤال مطرح شد: «آیا می توان از فرهنگ کشور های دیگر استفاده کرد؟»
در پاسخ به این سؤال، جواب های متنوعی داده شد. یکی گفت: «در صورتی که آن فرهنگ با عقاید و باور های ما در تضاد نباشد». دیگری گفت: « در صورتی که ناهنجاری در جامعه ایجاد نکند». فردی دیگر گفت: « در صورتی که امنیت جامعه را به مخاطره نیندازد». دانشجویی دیگر گفت: « در صورتی که سود آور باشد».
در نهایت مدرس کارگاه برای تکمیل این بحث افزود: « حق برخورداری فرهنگی، یک موضوع فرا ملی است و سازمان یونسکو از آن حمایت می کند. در جامعه ی ما در صورتی که فرهنگ سایر کشور ها به زیربنای قوانین و هنجار های ملی ما، خدشه وارد نکند، می توان از آن استفاده کرد.»